Muziekuitgeverijen

Een muziekuitgever (publisher of publishing company) handelt in muziekwerken (songs) en het intellectueel recht erop, en niet in fonogrammen. Een van zijn essentiële taken bestaat er in de rol van bemiddelaar te spelen tussen de artiest en de A & R manager van platenmaatschappij. Hij exploiteert en administreert songs van auteurs , die daarvoor hun exploitatierechten aan hem overdragen, levenslang of voor een bepaalde periode.
Een muziekuitgever zorgt ervoor dat de songs die hij in zijn catalogus verworven heeft zoveel mogelijk uitgevoerd en gedupliceerd worden. Het aansturen op het maken van coverversies van een song past volledig in zijn taak. Ondermeer omdat sommige songs een langer leven beschoren zijn dan één fonogramopname, is de muziekuitgeverij een lukratieve business. De voornaamste inkomsten van de muziekuitgever betreffen: een deel – het andere deel gaat naar de auteurs – van de uitvoeringsrechten, de mechanische reproductierechten, van de synchronisatierechten (als hij een song op de soundtrack van een film weet te krijgen, bijvoorbeeld) en de drukrechten (verkoop van partituren, songboeks met de liedjes van artiesten , maar ook afgedrukte teksten).
Sinds 2000 komen daar ook nog de inkomsten bij uit mobile phone ringtones. Muziekuitgeverijen kunnen independent opereren maar ook geaffilieerd zijn aan een platenmaatschappij. In het laatste geval keert een deel van de mechanische reproductierechten, die dienen verdeeld te worden onder componist, tekstdichter en muziekuitgever maar dienen betaald te worden door de platenmaatschappij, terug naar de ‘gezamelijke kas’ van de platenmaatschappij en muziekuitgever. Voorwaarde is dan wel dat de componist en tekstdichter hun werken hebben afgestaan aan de betrokken geaffilieerde muziekuitgever, voorwaarde waartoe ze, als artiesten dan, wel eens gedwongen worden in het contract met de platenmaatschappij.
Sommige kleinere muziekuitgevers of auteurs die voor zichzelf een eigen muziekuitgeverij oprichten, laten hun zaken behartigen door een administrerende muziekuitgever, die daarvoor een commissie ontvangt van de originele muziekuitgever. Op dezelfde manier kan een muziekuitgever zich laten vertegenwoordigen, in het buitenland, bijvoorbeeld, alwaar hij zelf niet aanwezig is, door een andere muziekuitgever. Die wordt dan sub(muziek)uitgever geheten.
Muziekuitgevers dateren van voor de periode van de geluidsvastlegging en creëerden tot dan een inkomen uit de verkoop van drukwerk met muziek, de muziekbladen. Ook al dreigt hun impact als verkopers van songs aan belang te hebben ingeboet ten voordele van platenmaatschappijen als verkopers van geluidsdragers, toch mogen de muziekuitgevers beschouwd worden als de grondleggers van de moderne muziekindustrie.

Music Publishing

Een muziekuitgever (publisher of publishing company) handelt in muziekwerken (songs) en het intellectueel eigendom erop. Niet in de daadwerkelijke fysieke of digitale media. Een van zijn essentiële taken bestaat er in de rol van bemiddelaar te spelen tussen de artiest en de A&R manager van de platenmaatschappij. Hij exploiteert en administreert songs van auteurs, die daarvoor hun exploitatierechten (gedeeltelijk) aan hem overdragen, levenslang of voor een bepaalde periode.

Een muziekuitgever zorgt ervoor dat de songs die hij in zijn catalogus verworven heeft zoveel mogelijk uitgevoerd en gedupliceerd worden. Het aansturen op het maken van nieuwe uitvoeringen of remixen van een song past volledig in zijn taak.  De voornaamste inkomsten van de muziekuitgever betreffen: een deel – het andere deel gaat naar de auteurs – van de uitvoeringsrechten, de mechanische reproductierechten, van de synchronisatierechten (als hij een song op de soundtrack van een film weet te krijgen, bijvoorbeeld) en de drukrechten (verkoop van partituren, songboeks met de liedjes van artiesten of afgedrukte teksten).

Sinds 2000 komen daar ook nog de inkomsten bij uit ringtones. Muziekuitgeverijen kunnen independent opereren, maar ook gelinked zijn aan een platenmaatschappij. In het laatste geval keert een deel van de mechanische reproductierechten, die dienen verdeeld te worden onder componist, tekstdichter en muziekuitgever, maar dienen betaald te worden door de platenmaatschappij.

Sommige kleinere muziekuitgevers of auteurs die voor zichzelf een eigen muziekuitgeverij oprichten, laten hun zaken behartigen door een administrerende muziekuitgever. Deze uitgever ontvangt daarvoor een commissie van de originele muziekuitgever. Op dezelfde manier kan een muziekuitgever zich laten vertegenwoordigen, in het buitenland. Bijvoorbeeld alwaar hij zelf niet aanwezig is door een andere muziekuitgever. Die wordt dan sub(muziek)uitgever genoemd.

Muziekuitgevers dateren van voor de periode van de geluidsvastlegging en creëerden tot dan een inkomen uit de verkoop van drukwerk met muziek, de muziekbladen. De muziekuitgevers mogen beschouwd worden als de grondleggers van de moderne muziekindustrie.

Voor muziekuitgeverijen beheerst DDMCA de volgende disciplines;

  • A&R
  • Recording faciliteiten
  • Business affairs
  • Administration of copyrights
  • Collection of copyrights
  • Catalogue exploitation
  • Sync licenses and clearances
Heeft u naar aanleiding van het bovenstaande vragen ? Neem gerust contact op.